پاورپوینت درباره خطبه قاصعه نهج البلاغه (خطبه 192)

خداوند اگر اراده میكرد، آدم عليه السّلام را از نورى كه چشم‏ها را خيره كند، و زيباييش عقلها را مبهوت سازد، و عطر و پاكيزگى‏اش حس بويايى را تسخير كند مى‏آفريد، كه اگر چنين مى‏كرد، گردن‏ها در برابر آدم فروتنى مى‏كردند، و آزمايش فرشتگان براى سجده آدم عليه السّلام آسان بود، امّا خداوند مخلوقات خود را با امورى كه آگاهى ندارند آزمايش مى‏كند، تا بد و خوب تميز داده شود، و تكبّر و خودپسندى را از آنها بزدايد، و خود بزرگ بينى را از آنان دور كند.

اگر خداى سبحان اراده مى‏فرمود، به هنگام بعثت پيامبران، درهاى گنج‏ها، و معدن‏هاى جواهرات، و باغات سرسبز را به روى پيامبران مى‏گشود، و پرندگان آسمان و حيوانات وحشى زمين را همراه آنان به حركت در مى‏آورد. امّا اگر اين كار را مى‏كرد، آزمايش از ميان مى‏رفت، و پاداش و عذاب بى‏اثر مى‏شد، و بشارت‏ها و هشدارهاى الهى بى‏فايده مى‏بود، و بر مؤمنان اجر و پاداش امتحان شدگان واجب نمى‏شد، و ايمان آورندگان ثواب نيكوكاران را نمى‏يافتند، و واژه‏ها، معانى خود را از دست مى‏داد. در صورتى كه خداوند پيامبران را با عزم و اراده قوى، گرچه با ظاهرى ساده و فقير مبعوث كرد، با قناعتى كه دل‏ها و چشم‏ها را پر سازد، هر چند فقر و ندارى ظاهرى آنان چشم و گوش‏ها را خيره سازد.